Η
ΤΑΥΤΟΣΗΜΗ ΣΥΓΚΛΙΣΙΣ (!;) ΑΠΟΨΕΩΝ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΩΝ (!) ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΑΞΥ
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ
ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟΥ
(Ποια είναι η Κανονική διδασκαλία του Γέροντος Κανονολόγου π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου για το Ουκρανικό Ζήτημα;)
Μέρος Α΄
Του Παναγιώτη Νούνη
26 Οκτωβρίου 2019
«ἀλλὰ τὰ παιδαρέλια τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα τοὺς σοφοὺς
καταισχύνῃ, καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα καταισχύνῃ τὰ
ἰσχυρά» (Προς Κορινθίους Α΄, 1,27)
Καταρχάς, να σημειωθεί ότι
επειδή μερικοί συνάδελφοι αντι-Οικουμενιστές ή και οι Οικουμενιστές
Θεολόγοι, Κληρικοί, Μοναχοί, αλλά και σπουδαίοι Μητροπολίτες, είναι ή
αποδεικνύονται τελευταία, για διάφορους λόγους, είτε ως αδαείς είτε ως
ημιμαθείς και ως άσχετοι στα θεολογικά πράγματα, κυρίως επειδή είναι
είτε βαλτοί (π.χ. ο Αθηνών, ο Ναυπάκτου, ο Δημητριάδος, ο Γόρτυνος, ο
Κορίνθου, ο Πατρών και ο Μεσσηνίας κ.λπ.) είτε κολλημένα μυαλά (π.χ. ο
Τελεβάντος κ.ά.) και εξ ιδιοσυγκρασίας στενοκέφαλοι είτε ανόητοι (η
ανοησία υποβόσκει και στα καλύτερα μυαλά ή ακόμη και στα ακαδημαϊκά
ιδρύματα και όπου υπάρχει πολιτική ή εκκλησιαστική αρχή) άνθρωποι, -και
όχι όλοι τους- αναμφίβολα υπάρχουσι και εκείνες οι λαμπρές εξαιρέσεις
ανάμεσά τους, αποφασίσαμεν λοιπόν για χάριν της αλήθειας να μιλήσουμε
στην γλώσσα τους.
Και ΜΙΑ (εν τριάδι) είναι η Γλώσσα που αυτοί
οι ισχυρογνώμονες και εμπαθείς λογιοτατιστές καταλαβαίνουν:
(1) Την
γλώσσα της κοινής Λογικής,
(2) την γλώσσα της μαθηματικοποιημένης και
φιλοσοφικής Λογικής,
(3) αλλά συνάμα και την Κανονική θεολογική γλώσσα
του Γέροντος Επιφανίου Θεοδωροπούλου η οποία δεν χαρίζει τα κάστανα σε
κανέναν αθεόφοβο μπαγάσα.
Αυτή είναι η «τριπλοειδής μονάς», η
προσωπική μας μεθοδολογική και αποδεικτική θεο-λογική προσέγγισις, ώστε
να (συν)προβληματίσωμεν και να (συν)υποψιάσωμεν βαθύτερα τους φιλότιμους
αναγνώστες μας.
Το σοβαρότατο όμως, Εκκλησιολογικό Ατόπημα, που
διενεργώσι οι προηγούμενοι (π.χ. ο Αθηνών, ο Ναυπάκτου, ο Μεσσηνίας, ο
Γόρτυνος, ο Πατρών, ο Δημητριάδος, ο Κορίνθου, ο Ύδρας, ο Γουμενίσσης, ο
Λαγκαδά, ο Δράμας, ο Αλεξανδρουπόλεως, ο Θεσσαλονίκης, κ.ά. θλιβερά και
ελεεινά μπουμπούκια που συντάχθησαν με τις παλαβωμάρες των «Πρώτων», μη
ξεχνάμε ότι, όπως ο αετός της Ρωμηωσύνης είναι δικέφαλος, έτσι και η
«Αυτοκέφαλη» Εκκλησία της Ελλάδος, κάτι ανάλογο συμβαίνει με τους
δίψυχους Ιεράρχες μας) οι οποίοι συμφώνησαν και αποφάσισαν ΑΔΙΑΚΡΙΤΩΣ να
διασύρουν την Εκκλησίαν της Ελλάδος στα σατανικά παίγνια του πατριάρχη
Βαρθολομαίου, θεμελιώνεται στην Νεοφαναριώτικη λογική της ειδεχθούς
«Νέο-εκκλησιολογίας» όπου λέει, ότι, ο εκάστοτε οικουμενικός Πατριάρχης
της Κων/Πόλεως έχει το κάθε δικαίωμα (από πού το έλαβεν; το έλαβε από το
υπερπέραν; Ή μήπως από τον Μ.Α.Τ.Σ.; ) να παραχωρεί, κατά το δοκούν,
«Αυτοκέφαλα», να αποκαθιστά υπερορίως και εκκλησιαστικώς Σχισματικούς
και Αιρετικούς, και να παρεμβαίνει, και πάλιν ΑΔΙΑΚΡΙΤΩΣ και άνευ της
σύμφωνης γνώμης των οικείων Επισκόπων, σε ξένες εκκλησιαστικές επαρχίες.
Αλήθεια άγιοι Σεβασμιώτατοι και άγιοι Θεολόγοι καθηγητάδες, άραγε, ποιο
είναι εκείνο το ιεροΚανονικό και θεολογικό επιχείρημα που κατοχυρώνει
Κανονικά τον οικουμενικό Πατριάρχη να διενεργεί εισπήδηση σε ξένη
εκκλησιαστική επαρχία και να αποκαθιστά, υπερόρια, τους Σχισματικούς
αδελφής Εκκλησίας;
Μου θυμίζει, εκείνο το Νέο τρομοΔόγμα των
Αμερικανών, μετά το διαβόητο κτύπημα των Δίδυμων Πύργων, όπου έκτοτε απεφάσισαν, ότι όποιον άτομο θεωρηθεί ως ύποπτος για τρομοκρατία,
σε οποιανδήποτε περιοχή του κόσμου, δύναται η Αμερικανική Ρώμη, να τον
συλλαμβάνει αυθαίρετα και παράνομα, χωρίς καν δικαστικό ένταλμα ή άλλο
νόμιμο έγγραφο, και να τον οδηγεί με ιδιωτικά τζέτ όπου εκείνη θεωρεί ως
ορθό ή σε όποιες μυστικές εγκαταστάσεις των Μυστικών Υπηρεσιών της για
να τον ανακρίνει. Αυτή η πολιτική αυθάδεια και η πολιτική τρομοκρατία
των τρομολάγνων Η.Π.Α. έχει πολλά κοινά στοιχεία με τις επιθετικές
εκκλησιαστικές, εξάπαντος Ρωσσοφοβικές ενέργειες του Έλληνος
οικουμενικού μας Πατριάρχη.
Όλοι αυτοί, και άλλοι τόσοι
αδαείς-ημιμαθείς, έχωσι παρασυρθεί δυστυχώς από την ισχυρή εκκλησιαστική
προπαγάνδα των Νεοφαναριωτών και Νεοελλαδιτών φερεφώνων τους, η οποία
διακηρύττει σε όλους τους ήχους, ότι το ζήτημα είναι αμιγώς διοικητικόν,
και άρα ως μονοσήμαντα Κανονικόν, μερικοί αθεόφοβοι Επίσκοποι
υποκρίνονται ότι δεν βλέπωσι να υφίσταται κανένα Ουκρανικό Ζήτημα.
Η ανατέλουσα κυριαρχία του «φωταδιστικού» Νεομεσαίωνα έχει αρχίσει από το Κολυμπάρι.
Είναι, άραγε, το Ουκρανικόν Ζήτημα αμιγώς διοικητικόν, και άρα
Κανονικόν; Ή μήπως το εν λόγω ζήτημα επεκτείνεται ή αν θέλετε
προεκτείνεται και στον χώρο της ορθοδόξου Εκκλησιολογίας καθώς και στον
χώρο της Δογματικής Συμβολικής Θεολογίας;
Μήπως επεκτείνεται και στον χώρο της Οικουμενικής Κινήσεως;
Μερικοί άλλοι, κουτοπόνηροι μάλιστα, και εξ ιδιοσυγκρασίας άκρως
καχύποπτοι και εμπαθείς τύποι, εμπαθείς κατά τινών σημαντικών επιφανών
παραδοσιακών Ελλήνων Θεολόγων, ιερώς Αποτειχισθέντων και μη, θεωρούν το
ζήτημα και το προσεγγίζουν ωσάν να είναι ταυτόσημο με το Ημερολογιακόν
Ζήτημα που προέκυψεν στο παρελθόν στο 1924. Και μεταφέρωσι αδιακρίτως,
προσέξτε αυτό το σημείο καλά, τα αρχέγονα παρελθοντικά επιχειρήματα της
δεκαετίας του 1940 ή 1950 ή 1970, εν έτει παραμονές του 2020, δηλαδή
ρητορεύουσι εκτός ιστορικού χωροχρονικού πλαισίου, και μας εμβολιάζωσι
με σχολαστικές διακρίσεις (περί εγκύρου και ανυποστάτου κ.λπ.) ανοησίες
και μαλακιούλες ολκής.
Ο μητροπολίτης άγιος Γόρτυνος και
Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας, Επίσκοπος της Εκκλησίας, φίλος του Ιστολογίου
μας και παραδοσιακός αντιΟικουμενιστής, ισχυρίζεται ότι το θέμα λύθηκε
με ένα απλό συλλείτουργο. Όντως λύθηκε το θέμα Σεβασμιώτατε, ή μήπως
νανουρίζετε και πάλιν τον Λαό του Θεού; Στο οποίον συλλείτουργον,
σημειωτέον, μνημονεύτηκε Λειτουργικά ο Αυτοχειροτόνητος και Σχισματικός
φιλοΟυνίτης ο ψευδοΜητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κ. Επιφάνιος.
Ή, δήλωσε ενώπιον Θεού και Ανθρώπων, το επόμενο αμύητον, ότι, «μην
ασχολείστε με το Ουκρανικό Ζήτημα, διότι θα περάσει από μόνο του το
θέμα». Λες και είναι περαστικός ή εποχιακός πυρετός ή καμία ίωσις που θα
περάσει με κανένα μαγικό χαπάκι.
Λες, και δεν υπάρχει αμυντικόν
Ανοσοποιητικόν Σύστημα που αυτόβουλα αντιδρά και ενεργοποιείται
πολεμικά έναντι σε ιογενείς λοιμώξεις. Ο άγιος Γόρτυνος, δυστυχώς,
κατακρίνει όσους έχουν αντίθετη γνώμη από την δική του, ότι πρόκειται
για συκοφαντίες.
Αν όμως, δεν πρόκειται για συκοφαντίες,
Σεβασμιώτατε, και πρόκειται για αμιγώς βλακείες και μεγίστη ασχετοσύνη
εκ των Ιεραρχών και τινών ακαδημαϊκών Θεολόγων μας;
Η συλλογιστική όλων αυτών των αδαών ατόμων μας λέει το εξής:
1. Το Ημερολογιακόν Ζήτημα, είναι: αμιγώς Λειτουργικόν Ζήτημα.
2. Όστις αναγάγει τινά δευτερεύοντα στοιχεία (διοικητικά, λειτουργικά,
εορτολογικά, αγιολογικά, κ.ο.κ.) σε δογματικά ζητήματα καθίσταται
Σχισματικός.
3. Άρα, όσοι Παλαιοημερολογίτες, αναγάγωσι, το Ημερολογιακόν Ζήτημα ως Δογματικόν, καθίστανται ή είναι Σχισματικοί.
Συνεπώς, σύμφωνα με την πιο πάνω λογικήν σκέψιν, το Ημερολογιακόν
Ζήτημα δεν είναι δογματικόν και όσοι το θεωρούσι ή το αναγάγωσι ως έτσι,
είναι Σχισματικοί. Ξεκάθαρες προκείμενες, αληθείς προκείμενες, παράγωσι
ένα αληθές και έγκυρο συμπέρασμα.
Μερικοί τύποι ανθρώπων (λαϊκών
Θεολόγων και Κληρικών), που έχωσι κατά νουν τον αμέσως προηγούμενον ορθό
και έγκυρο συλλογισμόν με το σωστό συμπέρασμα, διενεργώσι σήμερον, το
ακριβώς αντίστοιχον λογικόν σχήμα και εικόνα και για το παντελώς
διαφορετικό θέμα, το παγκοίνως γνωστόν και ως Ουκρανικό Ζήτημα.
Δηλαδή, πως ακριβώς σκέπτονται;
Σκέπτονται, με τον αμέσως επόμενο δεύτερο και παρόμοιο συλλογιστικό τρόπο:
1. Το Ουκρανικόν Ζήτημα, είναι: αμιγώς διοικητικόν/Κανονικόν ζήτημα.
2. Όστις αναγάγει τινά δευτερεύοντα στοιχεία (διοικητικά, λειτουργικά,
εορτολογικά, αγιολογικά, κ.ο.κ.) σε δογματικά ζητήματα καθίσταται
Σχισματικός.
3. Άρα, όσοι ορθόδοξοι Χριστιανοί, αναγάγωσι, το
Ουκρανικόν Ζήτημα ως Δογματικόν/Εκκλησιολογικόν, καθίστανται ή είναι
Σχισματικοί.
Συνεπώς, σύμφωνα με την πιο πάνω συλλογιστικήν και
λογική σκέψιν, το Ουκρανικόν Ζήτημα δεν είναι Δογματικόν/Εκκλησιολογικόν
Ζήτημα και όσοι το θεωρούσι ως έτσι, καθίστανται ή είναι Σχισματικοί.
Το πρόβλημα όμως τώρα, που έγκειται ακριβώς, στον δεύτερο παραγωγικό συλλογισμό που μόλις εξετάσαμεν;
Οι αρχές της Λογικής, μας εκπαιδεύουσι με τον αμέσως εξής μεθοδολογικό
και καλό τρόπον, ώστε, να ανατρέψουμε φιλοσοφικά και λογικά το πιο πάνω
λογικό επιχείρημα:
Αν, και μόνο αν, αποδείξουμε μίαν εκ των δύο
προκειμένων ως ψευδήν, τότε, και μόνον τότε, το συμπέρασμα του
επιχειρήματος ή του συλλογισμού θα είναι παντελώς εσφαλμένο, δηλ. μη
ορθό και μη έγκυρο.
Παίρνουμε π.χ. την πρώτη (1η) προκείμενη για
να ελέγξουμε την εγκυρότητα και την αληθοτιμή της: Είναι άραγε αληθής ή
ψευδής η εν λόγω πρότασις;
«1. Το Ουκρανικόν Ζήτημα, είναι: αμιγώς διοικητικόν/Κανονικόν ζήτημα».
Υπάρχουν, είτε μας αρέσει είτε όχι, μερικοί σοβαροί ειδικοί και
επιστήμονες, Πατρολόγοι, Εκκλησιολόγοι, Κανονολόγοι και Δογματολόγοι,
όπου μας αποδεικνύωσι με ακαταμάχητα θεολογικά και εκκλησιολογικά
επιχειρήματα, ότι το Ουκρανικό Ζήτημα ΔΕΝ είναι ΑΜΙΓΩΣ Διοικητικόν/Κανονικόν ζήτημα.
Και ότι αυτή η (εξ) αντίθετη
θέσις, είναι απλά μία γλυκερή καραμελίτσα των Οικουμενιστών, την οποία
κατάπιαν μερικοί αδαείς αντιΟικουμενιστές, για να θολώσουσι τα
λιμνάζοντα νερά στα εκκλησιαστικά δρώμενα.
Άρα, αν, και ΜΟΝΟΝ αν,
το Ουκρανικό Ζήτημα ΔΕΝ είναι ΑΜΙΓΩΣ διοικητικόν/Κανονικόν ζήτημα,
τότε, και ΜΟΝΟΝ τότε, ανατρέπεται εκ θεμελίων το βασικό τους επιχείρημα,
δηλ. ο 2ος συλλογισμός και το συμπέρασμά τους καθίσταται ως μη έγκυρο
και μη ορθό.
Και συναφώς με τα προειρημένα, ο νέος και καλύτερος
μάλλον παραγωγικός συλλογισμός, ένα καθόλα έγκυρο και ορθό θεο-λογικόν
επιχειρήμα, που ανατρέπει σοβαρά και εκ θεμελίων τον προηγούμενο
παρωχημένο και σκουριασμένο συλλογισμό τους, είναι:
1. Το Ουκρανικόν Ζήτημα, ΔΕΝ είναι: αμιγώς διοικητικόν/Κανονικόν ζήτημα.
2. Όστις αναγάγει τινά δευτερεύοντα στοιχεία (διοικητικά, λειτουργικά,
εορτολογικά, αγιολογικά, κ.ο.κ.) σε δογματικά ζητήματα καθίσταται
Σχισματικός.
3. Άρα, όσοι ορθόδοξοι Χριστιανοί, αναγάγωσι, το
Ουκρανικόν Ζήτημα ως Δογματικόν/Εκκλησιολογικόν, ΔΕΝ καθίστανται και
ΟΥΤΕ είναι Σχισματικοί, διότι, δεν αναγάγωσι τινά δευτερεύοντα στοιχεία
ως δογματικά ζητήματα.
Συνεπώς και πάλιν, όσοι ισχυρίζονται και
επιμένουσι, ότι το Ουκρανικό Ζήτημα, δεν είναι Εκκλησιολογικό και
Δογματικό Ζήτημα, παραπληροφορούσι και αλλοιώνουσι, σκοπίμως, την
αλήθεια της υποθέσεως, και ας αναμετρηθώσι καλύτερα και ξανά με την
θεολογικήν, πνευματικήν και λογικήν σκέψιν τους.
Διότι, η άστοχη
αντιστοιχία που εφαρμόζουσι μεταξύ του Ημερολογιακού και Ουκρανικού
Ζητήματος, είναι παντελώς παρωχημένη, εκτός τόπου και χρόνου, είναι
ομοιούσιον (παρόμοιον) ζήτημα και όχι ομοούσιον (ταυτόσημον) ζήτημα, και
άρα η συλλογιστική τους, κατά την γνώμην μας, είναι:
ΑΚΥΡΗ-ΑΤΟΠΗ-ΑΝΟΗΤΗ-ΠΑΡΑΛΟΓΗ και ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΗ, κυρίως εξ ορθοδόξου
Πατερικής Εκκλησιολογίας.
Εξάπαντος, το Ουκρανικό Ζήτημα, δεν
είναι καθώς λέγωσι αρκετοί ζήτημα ΑΜΙΓΩΣ διοικητικόν/Κανονικόν, καθότι
πρόκειται για εντεταλμένη Νεοφαναριώτικη ΠΡΟ-ΠΑ-ΓΑ-ΝΔΑ και σκόπιμην
παραπληροφόρησιν, διότι, κατ΄ουσίαν κανένας και καμμία Αυτοκέφαλη Τοπική
Εκκλησία δεν έχει προβλήματα διοικητικά ή σοβαρό Κανονικό ζήτημα με την
κανονικήν διοικητικήν δομή και την Κανονικήν Εκκλησία της Ουκρανίας
(της Εκκλησίας της Ρωσσίας) με επικεφαλήν τον Μητροπολίτην Κιέβου κ.
Ονούφριον.
Συνεπώς, ποιον ακριβώς προσπαθούν να κοροϊδέψουν; Τους εαυτούς τους, τους οπαδούς τους ή μήπως τους αναγνώστες τους;
Ο μόνος που έχει ζήτημα με την Εκκλησία της Ρωσσίας και με την
Κανονικήν Εκκλησία της Ουκρανίας, διότι σπέρνει αυτόβουλα και
αντικανονικά, διχοστασίες σχίσματα και αιρέσεις, είναι ΜΟΝΟΝ η Εκκλησία
της Κωνσταντινουπόλεως η οποία πασχίζει να εξεύρει συμμάχους και ηθικούς
συναυτουργούς στο οργανωμένο και προμελετημένο εκκλησιαστικό έγκλημά
της. Και από αυτούς, βρήκε κάμποσους εκκλησιαστικούς μπαγάσες.
Συνεπώς, γιατί άραγε, μερικοί δήθεν επαΐοντες, αναπαράγωσι, τέτοιους τερατώδεις συλλογισμούς και ανοησίες ολκής;
Για να δούμεν όμως, συνοπτικά, σε επόμενο κείμενό μας ποια θα ήτο ή,
μάλλον ποια είναι η Εκκλησιολογική και Κανονική διδασκαλία του οσίου
Γέροντος Επιφανίου Θεοδωροπούλου για το ίδιον ζήτημα που μας απασχολεί.
Εν κατακλείδι, να σημειώσομεν με ιδιαίτερην έμφαση, ότι τα δύο άκρα,
Οικουμενιστές και αντι-Οικουμενιστές (οπαδοί ή επιρρεπείς στην
προπαγάνδα του «Ζηλωτισμού», είτε ακόμη αντι-οικουμενιστές, που μάχονται
τον Ζηλωτισμό, αλλά υιοθετώσι τον εθνικισμόν και τον ελληνικόν
εθνοφυλετισμόν), φαίνεται με το Ουκρανικό Ζήτημα, ότι συγκλίνωσι
εκπληκτικά με ταυτότητα λογικής σκέψις και αρμονικών συλλογισμών, καθώς
και παρόμοιων απόψεων, στο κομβικό σημείο του κακοκέφαλου Νεογραικικού ή
Νεοελληνικού Εθνοφυλετισμού (σώνει και καλά ο πατριωτισμός μας, ο Έλλην
Πατριάρχης και το Ελληνικό Πατριάρχειο πάνω απ΄ όλα, ενώ η Πίστη μας σε
δεύτερη μοίρα!).
Κανέναν, άραγε, δεν παραξενεύει η τραγική και
θλιβερή στάση/πτώσις του αντιΟικουμενιστού Μητροπολίτη Γόρτυνος και
Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμία εγκρατή και επιφανή Θεολόγου; Ή δεν
προβληματίζει καθόλου η μεγαλόβοη πτώσις του Ναυπάκτου;
Προφανώς, χωρίς να γνωρίζω ιδιαίτερες λεπτομέρειες, ακολουθεί, πιστά και
ΑΔΙΑΚΡΙΤΑ τον κατήφορο του Εθνοφυλετιστού (ελλαδικού ή αμερικάνικου)
και αντιΟικουμενιστού Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου.
Δύο
μεγάλοι και εγκρατείς Θεολόγοι, και δη αντιΟικουμενιστές,
υπερασπίζονται, από Εθνοφυλετικά κριτήρια (και όχι από Θεολογικά
κριτήρια) το Κανονικόν Άδικον που επιβάλλει το Φανάριον –εξ Αμερικανικού
Εθνοφυλετισμού- εις το «Αυτοκέφαλον» των Σχισματικών της Ουκρανίας.
Πρόκειται, κατά την γνώμη μας, εν τέλει για αθεόφοβους
επισκόπους-κατασκόπους, όπου υπέσκαψαν εκ θεμελίων τον
αντιΟικουμενιστικόν αγώνα είτε από δειλία και κουτοπονηροσύνη, είτε από
περισσήν βλακείαν, όπου απέδειξαν εμπράκτως την απεχθέστατην και
ιδιοτελήν ποιότητα της θεολογικής και ποιμαντικής τους σκέψις για το εν
λόγω μείζον ζήτημα.
Οι εν λόγω δύο αντιΟικουμενιστές
Μητροπολίτες, είναι το απτόν και διεθνές παράδειγμα, συγκλίσεως απόψεων,
των δύο αντιμαχόμενων παρατάξεων Οικουμενιστών/αντιΟικουμενιστών,
ταύτησις εθνοφυλετικών απόψεων με εκείνες των στυγνών εν Ελλάδι
Αρχιοικουμενιστών όπως εκείνων π.χ. του Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ.
Χρυσοστόμου και του Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου.
Οικουμενιστές Ελλαδίτες/«Νεοχωρίτες»/Νεοφαναριώτες και Νεοβατοπαιδινοί,
συγκλίνωσι μεγαλόπρεπα, μετά τινών ολίγων διαβόητων αντιΟικουμενιστών,
για όποιον έχει μάτια και το βλέπει, τούτο είναι πλέον φανερόν τοις
πάσιν, εις τον αιρετικόν Ελλαδικόν Εθνοφυλετισμόν.
Οικουμενιστές και
αντιΟικουμενιστές, ενώνονται και πορεύονται άμα λάχει με ανιεροκρύφια
ερωτικά δεσμά, κάτω από την ομπρέλα του αιρετικού Εθνοφυλετισμού.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
Του Παναγιώτη Νούνη
Θεο-Λογικός και Θρησκευτικός Στοχαστής
