ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟΣ-ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΕΛΕΒΑΝΤΟΥ
Του Μοναχού Σεραφείμ Ζήση
Αγαπητέ μου εν Χριστώ κ. Τελεβάντο,
Η ανταλλαγή απόψεων για το θέμα της Ουκρανίας είναι πολύ ενδιαφέρουσα, διότι είναι θέμα πολύπλευρο. Επιτρέψτε μου, σάς παρακαλώ, να καταθέσω και εγώ μερικές σκέψεις στο ιστολόγιό σας, το οποίο πάντοτε παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον:
Ο Ουκρανικός λαός είναι ουσιαστικά ρωσικής καταγωγής κατά το μεγαλύτερο μέρος του. Δεν νομίζω, επί παραδείγματι, να υπάρχει Έλληνας ο οποίος να μη συνδέει στη σκέψη του τους Κοζάκους (των οποίων ο χώρος ανήκει κυρίως στην σημερινή Ουκρανία) με την Ρωσία. Η καλλιέργεια διαφορετικής εθνικής συνειδήσεως στην Ουκρανία έγινε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που έγινε και στα Σκόπια η καλλιέργεια της πλασματικής "μακεδονικής" συνειδήσεως (και με τη δημιουργία μιάς γλώσσης-συνονθυλεύματος), αρχικώς από τους εχθρούς των Ρώσων Πολωνο-Λιθουανούς, μετέπειτα από τους Ναζί, αλλά και άλλους, με σαφή πολιτικά κίνητρα. Ο ιστορικός κ. Σελίστσεφ έχει γράψει ειδική μελέτη, εκδεδομένη σε πολλές διαφορετικές πλατφόρμες, σχετικώς με το θέμα αυτό https://www.impantokratoros.gr/B0A16ECE.el.aspx
Απόδειξη της ρωσικής προελεύσεως του ουκρανικού λαού, πέραν των ιστορικών γεγονότων και της απαρχής της ρωσικής Χριστιανοσύνης στο ίδιο το Κίεβο, την ουκρανική πρωτεύουσα, είναι και η κυριαρχία της ρωσικής γλώσσης στις κεντρικές και ανατολικές περιοχές της Ουκρανίας, όπου επικρατεί η θεολογική Ορθοδοξία (έστω και σε σχισματικές κοινότητες), σε αντίθεση με τις δυτικές, όπου υπάρχουν πληθυσμοί άλλης εθνικής καταγωγής, όπου κυριαρχεί η Ουνία και άλλα δυτικά "δόγματα".
Το β΄ μέρος της εδώ αναλύσεως είναι πολύ εύγλωττο :https://solidarityantifascistukraine.wordpress.com/…/δυο-δ…/
Η πραξικοπηματική αλλαγή καθεστώτος στην Ουκρανία με το Maidan (2013-2014), ανέτρεψε κάποιες πολύ ευαίσθητες ισορροπίες: (α) Εν πρώτοις, απειλήθηκε ευθύς εξ αρχής, με δηλώσεις νέων (μετά το Maidan) αξιωματούχων , όπως του Mikhail Khodorkovskiy, η ρωσική γλώσσα στην Ουκρανία (αυξήθηκαν οι περιορισμοί για την χρήση της), ενώ δεν έλειψαν και οι διώξεις και απειλές κατά Ορθοδόξων Κληρικών στα ανατολικά , ως "ανθρώπων της Μόσχας". (β) Στην πραξικοπηματική εξέγερση και την νέα Κυβέρνηση συμμετείχαν ναζιστικές ομάδες, όπως ο "Δεξιός Τομέας", ο οποίος αργότερα επάνδρωσε ναζιστικούς παραστρατιωτικούς σχηματισμούς, όπως το Τάγμα "Αζόφ", που δραστηριοποιούνται στον εμφύλιο στα ανατολικά. Περιττό να πούμε, ότι για τους Ρώσους, με τα 27 εκατομμύρια νεκρών του Β΄Π.Π., ο ναζισμός θεωρείται εχθρός πολύ χειρότερος, από όσο οι Τούρκοι για τους Έλληνες. Δεν νομίζω δε, να υπάρχει άνθρωπος που να αμφιβάλλει για το τί θα γινόταν σε παγκόσμιο επίπεδο, αν είχε ανατραπεί στην Ελλάδα μια νόμιμη Κυβέρνηση με την βοήθεια της "Χρυσής Αυγής"· φαίνεται ότι και οι Ναζί είναι διεθνώς δεκτοί, αρκεί να εξυπηρετούν τα συμφέροντα της Ουάσινγκτον. (γ) Προσφάτως (το λέω συμπληρωματικώς) αποκαλύφθηκε (σε ιταλικά ΜΜΕ), ότι οι ελεύθεροι σκοπευτές που στο Maidan σκότωσαν κυρίως Ουκρανούς πολίτες, αλλά και αστυνομικούς, ώστε να εντείνουν την εξέγερση, υπήρξαν ξένος δάκτυλος, Γεωργιανοί μισθοφόροι, συντονισμένοι από τον Μιχαήλ Σακασβίλι, τον πράκτορα αυτόν των ΗΠΑ. Εκείνος, αφού ως Πρόεδρος της Γεωργίας ξεκίνησε τον πόλεμο του 2008 κατά της Ρωσίας στην Ν. Οσσετία, αργότερα, μετά το Maidan, προ 3-4 ετών, κατέληξε ... Υπουργός της Ουκρανικής Κυβερνήσεως (!!! ) (φαίνεται ότι οι Αμερικανοί άπαξ και εκπαιδεύσουν κάποιον και τον πληρώσουν, τον χρησιμοποιούν απανταχού της γης, μέχρι να γίνει "στιμμένη λεμονόκουπα").
(α) http://www.europarl.europa.eu/…/do…/E-8-2014-010539_EL.html…
(γ) https://www.youtube.com/watch…
Πέραν τούτων, κ. Τελεβάντο, το ΝΑΤΟ έχει ακολουθήσει μια συνεπή επιθετική πολιτική κατά της Ρωσίας την τελευταία 15ετία, ενώ κανονικώς θα έπρεπε να είχε αυτο-καταργηθεί (εκλιπούσης της ΕΣΣΔ) ή τουλάχιστον να περιορισθεί. Σαφώς, η επανένωση της Γερμανίας έγινε με την σαφή ρήτρα ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί ανατολικώς της Γερμανίας (πράγμα που το ΝΑΤΟ αρνείται, διότι δεν υπάρχει γραπτή συμφωνία, εξ ατίας της ολιγωρίας του Μ. Γκορμπατσώφ, αλλά το επιβεβαιώνουν άλλα επίσημα ντοκουμέντα)!
Βλέπουμε, ότι - αντιθέτως - το ΝΑΤΟ έχει απορροφήσει σχεδόν όλα τα ορθόδοξα και μη ανατολικά κράτη, και τώρα απορροφά και την Ουκρανία. Μπορεί, άραγε, η Μόσχα να μη ανησυχεί, όταν βλέπει τους αμερικανικούς πυραύλους ή τα αντιπυραυλικά συστήματα σε απόσταση μια ανάσα από την Μόσχα, την στιγμή που οι Αμερικανοί το 1961 οργάνωσαν ολόκληρη εισβολή στην Κούβα (το περιστατικό του "Κόλπου των Χοίρων") και αργότερα τον γνωστό ναυτικό αποκλεισμό του 1962, για να αποτρέψουν παρόμοιο ενδεχόμενο σε μια πολύ μεγαλύτερη απόσταση από την Ουάσινγκτον; Συνεπώς, δεν είναι μόνον λόγοι εθνικής αυτοσυνειδησίας και επιβιώσεως των Ρωσοφώνων της Κριμαίας και των ανατολικών περιοχών που οδήγησαν στην ρωσική παρέμβαση εκεί, αλλά και λόγοι εθνικής ασφαλείας της ίδιας της Ρωσίας. Και ερωτώ: οι Μακεδονομάχοι του 1904-1908 (πολλοί εκ των οποίων ήσαν νότιοι ελεύθεροι Έλληνες αξιωματικοί και οπλίτες εθελοντές), "εισέβαλαν" στην οθωμανική τότε Μακεδονία; Οι Ελλαδίτες που υπηρέτησαν μαζί με τους Κυπρίους στην ΕΟΚΑ "εισέβαλαν" στην ("αγγλική" τότε) Κύπρο στην δεκαετία του 1950 ; Αν η Ελλάδα επέμβει στρατωτικώς έναντι μιας ενδεχομένης γενοκτονίας των Βορειοηπειρωτών θα "εισβάλει" στην "αλβανική" Βόρειο Ήπειρο, της οποίας το καθεστώς εκκρεμεί βάσει του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας; Πολύ περισσότερο, στην Κριμαία (την οποίαν ο Ουκρανός Νικήτας Χρουτσώφ "παρεχώρησε" στην Ουκρανία το 1954, δυνάμει της ηγεμονίας του στην ΕΣΣΔ) υπήρχε ειδικό καθεστώς των εκεί ρωσικών στρατευμάτων, τα οποία το 2014 απλώς υπερασπίστηκαν τον "ζωτικό τους χώρο" έναντι ενός Ουκρανικού Στρατού που τελούσε, στην συγκεκριμένη στιγμή, υπό διαταγές παρανόμου, πραξικοπηματικής Κυβερνήσεως αμερικανικών ενδιαφερόντων (ενθυμούμαστε τους Αμερικανούς διπλωμάτες και πολιτικούς, όπως την Βικτώρια Νούλαντ και τον Τζον Μακέην, να μοιράζουν στους εξεγερμένους του Maidan από ομιλίες και υποσχέσεις, μέχρι και κεράσματα).
Ως προς τα εκκλησιαστικά θέματα, αγαπητέ μου κ. Τελεβάντο, σαφώς δεν υπάρχει αντίρρηση, ότι ένα και το αυτό ορθόδοξο έθνος, όπως συμβαίνει με τις Εκκλησίες ΚΠόλεως, Ελλάδος και Κύπρου, μπορεί ενδεχομένως να μοιράζεται σε περισσότερες της μιάς αυτοκέφαλες Εκκλησίες, οπότε και η Ουκρανία δικαιούται Αυτοκεφαλία, ακόμη και για όποιον δέχεται ότι η Ουκρανία εντάσσεται στον ρωσικό εθνικό κορμό. Εδώ, επιτρέψτε μου να καταθέσω, όμως, τις εξής σκέψεις:
(α) Κατά την διάρκεια ενός εμφυλίου πολέμου (εν βρασμώ αίματος) είναι η χειρότερη στιγμή για να αποφασισθεί η παραχώρηση αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία ενός σπαρασσομένου Κράτους, δηλαδή με κίνητρα πολιτικά, και χωρίς την δέουσα νηφαλιότητα και ειρήνη. Είναι ευνόητον, ότι τέτοια απόφαση δεν ανατρέπεται εκ των υστέρων, παρά μόνον με εξ ίσου οδυνηρές και ίσως αιματηρές συνέπειες, και 100% ταπείνωση και ονειδισμό της πρωτοθρόνου Εκκλησίας ΚΠόλεως έναντι όλων των άλλων Ορθοδόξων.
(β) Οι πολιτικοί της Ουκρανίας και των ΗΠΑ έχουν σαφώς χαιρετίσει (και παραλλήλως και χρωματίσει) την Αυτοκεφαλία αυτή ως καταστροφή της τελευταίας μορφής της ρωσικής παρουσίας στο ουκρανικό έδαφος. Φανταζόμαστε τί αίσθηση θα προεκαλείτο εδώ στα καθ΄ ημάς, αν η ισχύουσα Αυτονομία της Εκκλησίας Κρήτης (και της Δωδεκαννήσου) χρωματιζόταν ως απόδειξη διαφορετικής εθνικής αυτοσυνειδησίας των Κρητών ή των Νησιωτών έναντι της ηπειρωτικής Ελλάδος ή - εξ αντιθέτου - αν η κατάργηση της Αυτονομίας της Εκκλησίας Κρήτης εθεωρείτο απόδειξη της αυτοσυνειδησίας των Κρητών, ότι δεν έχουν καμμία εθνική ή πνευματική σχέση με την ΚΠολη;
(γ) Γεωπολιτικοί αναλυτές, όπως ο Ελληνοαμερικανός καθηγητής Αλέξανδρος Κύρου (Παν/μιο Σάλεμ της Μασσαχουσέττης) και ο Ηλίας Κουσκουβέλης του ΠΑ.ΜΑΚ. της Θεσσαλονίκης (ο πρώτος σε άρθρο του [του 2009] που ανέλυσα σε δικό μου άρθρο στο διαδίκτυο, ο δεύτερος στον πρόλογο του βιβλίου "Το Οικ. Πατριαρχείο στη δίνη του Ψυχρού Πολέμου", του Παύλου Σεραφείμ το 2017) καλούν το Οικουμενικό Πατριαρχείο να εκμεταλλευθεί την νέα ένταση στις σχέσεις Δύσεως και Ρωσίας, ώστε να αναβαθμίσει την θέση του, στην πλευρά της Δύσεως. Οι σχέσεις ΗΠΑ και Φαναρίου την τελευταία 70ετία δεν επιβεβαιώνουν την πραγματικότητα αυτή;
(δ) Έχω ήδη καταδείξει ότι η απόσπαση της Ουκρανίας από την ρωσική σφαίρα επιρροής εντάσσεται στην από δεκαετίες εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ (Κίσσιντζερ, Μπρεζίνσκι), με γνώμονα όχι την αυτοσυνειδησία των Ουκρανών, αλλά τις γεωπολιτικές προτεραιότητες της αμερικανικής κοσμοκρατορίας.
(ε) Έχουμε δει τον τελευταίο καιρό, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και άλλους αθλίους, να παραδέχονται μη ελληνική "μακεδονική" εθνότητα και γλώσσα, ακόμη και εντός της ελληνικής επικρατείας. Φαντάζεσθε στην εκκλησιαστική έκφανση (εκδοχή) μιάς τέτοιας εθνικής προδοσίας ο Οικ. Πατριάρχης να παραχωρούσε εκκλησιαστικό status; Φαντάζεσθε, λόγου χάριν, λόγω ελλείψεως εκκλησιαστικών προδοτών για μια τέτοια κίνηση, να απετείνετο σε πρόθυμους σχισματικούς, λ.χ. κάποιους περιθωριακούς Γ.Ο.Χ., αποδίδοντάς τους εκκλησιαστική νομιμοποίηση ως σε "Μακεδονική Εκκλησία"; Ε, αυτό περίπου (με κάποιες διαφορές) πράττει στην Ουκρανία !
(στ) Οι φιλοδυτικές στατιστικές αποδίδουν στην (κανονική) ρωσική, μοσχοβίτικη, δικαιοδοσία στην Ουκρανία περί το 17 - 21% του θρησκευομένου πληθυσμού, ποσοστό κάπως μικρότερο από το σχισματικό "Πατριαρχείο Κιέβου" (https://en.wikipedia.org/…/Ukrainian_Orthodox_Church_(Mosco… ). Όμως υπάρχει ένα (βολικά για τις ουκρανικές αρχές) "αδιευκρίνιστης" υπαγωγής ορθόδοξο ποίμνιο της τάξεως του 23% του γενικού πληθυσμού. Συνεπώς, το ποίμνιο της κανονικής Εκκλησίας στην Ουκρανία δεν είναι μόνον 10%, αλλά πολύ παραπάνω. Πρέπει να σημειώσω, ότι ο Ορθόδοξος πληθυσμός της νοτίου Ουκρανίας είναι σε μέγα μέρος ρουμανόφωνος ή και με ρουμανικές ρίζες, όπως και Ιεράρχες σαν το Ονούφριο του Κιέβου, τον Βλαδίμηρο του Ποτσάεφ, τον Λογγίνο του Μπαντσέν και άλλους (της κανονικής υπό την Μόσχα Μητροπόλεως Κιέβου), και συνεπώς δεν δρουν με γνώμονα την φυλετική ένταξη, αλλά απλώς την ιεροκανονική νομιμότητα.
(στ) Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο προδότης αυτός Πίστεως και Γένους, αυτο-αναιρείται και πλήσσει έτσι, με ακόμη έναν τρόπο, και το κύρος του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου:
(1) Τώρα θυμήθηκε, μετά από 28 χρόνια ουκρανικής κρατικής υποστάσεως, ότι το Κίεβο δήθεν υπάγεται στην ΚΠολη; Διότι, ασχέτως και των ίδιων των αρχικών του καταδικαστικών αποφάσεων κατά του Φιλαρέτου κ.λπ., το ιεροκανονικό και ιστορικό επιχείρημα τούτο, με βάση δήθεν τα έγγραφα του 1686, πρώτη φορά προβάλλεται· τώρα, και όχι ενωρίτερα. Συνεπώς, πρόκειται, πέραν της ελκύσεως της ευαρεσκείας των ΗΠΑ, και για ωμή εκδίκηση (!) της ΚΠόλεως προς την Μόσχα, διότι δεν συμμετέσχε το 2016 στο προδοτικό Κολυμπάρι, όπως άλλαις λέξεσι παραδέχθηκε και ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος, στο τηλεοπτικό πάνελ εκείνο περί τον δημοσιογράφο κ. Χαρίτο ...
(http://www.youtube.com/watch?v=z1KIDtzatZQ&t=39m18s ), από το 39΄30΄΄ και εξής.
(2) Η πρόσφατη σοφιστική πραγματεία για το ουκρανικό αυτοκέφαλο του ομοτίμου καθηγητού Βλασίου Φειδά , του γνωστού μεταξύ άλλων για την επιστημονική ασυνέπειά του και την κατά βούληση χειραγώγηση της ιστορίας σε κάποια πολύ λεπτά θέματα, αποφεύγει σαφώς να σχολιάσει κατά τον πυρήνα τους τα έγγραφα του 1686, τα οποία παραχωρούν όχι απλώς δικαίωμα χειροτονίας, αλλά πλήρη εκκλησιαστική υπαγωγή του Κιέβου στη Μόσχα, όπως κατέδειξε στην μελέτη του ο π. Θεόδωρος (Ζήσης). Αν η ΚΠολη θεωρεί ότι τόσο το καθεστώς αυτό (Κιέβου υπό την Μόσχα), όσο και η ίδια η Αυτοκεφαλία των λοιπών μη Πρεσβυγενών Πατριαρχείων, των εκτός της αρχαίας Πενταρχίας (όπως υποστήριξε προς μεγάλη μας έκπληξη επιφανής θεολόγος Επίσκοπος), είναι θέματα εκκρεμή μέχρι την σύγκληση Οικουμενικής Συνόδου (!!!), τότε γιατί δεν τέθηκαν τα θέματα αυτά σε προσυνοδικές διασκέψεις των τελευταίων δεκαετιών;
(3) Η άνευ αντιρρήσεων της ΚΠόλεως οριστική υπαγωγή του Κιέβου στη Μόσχα από το 1686 έως τουλάχιστον το 1921 (επί Μεταξάκη, κατά την μπολσεβικική ανταρσία) ή και μέχρι τώρα, δεν συνιστά από μόνη της απόδειξη της αποδοχής μιάς δεδομένης καταστάσεως; Δηλαδή, θα έπρεπε και η Ορθόδοξη ΚΠολη μετά την Εικονομαχία να έχει αποδώσει πίσω στην Ορθόδοξη Ρώμη το Ανατολικό Ιλλυρικό (τα Βαλκάνια), το οποίο είχαν αφαρπάσει από την ιταλική Ρώμη οι Εικονομάχοι αυτοκράτορες;
(4) Η τελευταία προσυνοδική πανορθόδοξη συμφωνία για την παραχώρηση Αυτοκεφαλίας (διότι το θέμα της Αυτοκεφαλίας δεν ήρθε στην "αγ(ρ) ία και μεγάλη σύνοδο του Κολυμπαρίου"), σαφώς προέβλεπε (1) συμφωνία της εκασταχού Μητρός Εκκλησίας, (2) την σχετική θέληση της τοπικής - αναδυομένης σε αυτοκέφαλη - Εκκλησίας. Για να παρακάμψει τα δύο αυτά εμπόδια προς όφελος των Αμερικανών προστατών του, ο κ. Βαρθολομαίος ανεκήρυξε την ΚΠολη και όχι την Ρωσία ως Μητέρα της Ουκρανικής Εκκλησίας (ασυνεπώς προς την μέχρι τώρα στάση του, ασυνεπώς και προς το κωνσταντινουπολιτικό έγγραφο καθαιρέσεως του Φιλαρέτου το 1992), και παρέκαμψε την κανονική τοπική Εκκλησία την υπό τον Ονούφριο, αποδίδοντας εκκλησιαστική ιδιότητα στους σχισματικούς, τους οποίους και ο ίδιος είχε καταδικάσει, χωρίς άρση των ιεροκανονικών αιτίων του σχίσματος. Το παλαιοημερολογιτικό θέμα γιατί δεν το έλυσε; Ήταν πολύ ευκολότερο από το Ουκρανικό ...
(5) Η Αυτονομία της Εκκλησίας της Κρήτης και η πλήρης υπαγωγή της Δωδεκαννήσου στο Οικ. Πατριρχείο θεωρούνται νόμιμες για το Φανάρι, αρκεί να είναι οι περιοχές δικές του, μολονότι το Φανάρι ευρίσκεται στο εχθρικό μας τουρκικό κράτος, αλλά δεν θεωρείται επαρκής για την κανονική τοπική Εκκλησία της Ουκρανίας η Αυτονομία της, επειδή ανήκει στον Μόσχας;
(6) Το Ελλαδικό Αυτοκέφαλο (που μάς διέσωσε επί 10ετίες από τον φαναριώτικο Οικουμενισμό) δέχεται αρές και κατάρες από την φαναριώτικη στρατευμένη διανόηση, αλλά το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο, επειδή εξυπηρετεί τους αμερικανικούς στόχους στην Ουκρανία, είναι "καλό και ευλογημένο";
(7) Η ΚΠολη έχει διαρκώς τονίσει την ανάγκη να υπάρχει ενιαία διοίκηση στην Διασπορά, Αμερική, Ευρώπη, Αυστραλία κ.α. (κατά τους Ιερούς Κανόνες), παραμεριζομένων των εθνικών δικαιοδοσιών· βάσει τούτου αφήρπασε προ 10ετίας (με φοβερές πιέσεις) την ιεροσολυμίτικη, αραβόφωνη, Διασπορά από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Τώρα, για να μη αναγκασθεί να κηρύξει σχισματικό στην Ουκρανία τον Ονούφριο και τους υπ΄ αυτόν Πιστούς, τούς παρέχει το δικαίωμα παράλληλης υπάρξεως, ως "Ρωσικής Εκκλησίας στην Ουκρανία". Αντιλαμβανόμαστε, πέραν της ασυνεπείας του κ. Βαρθολομαίου, ποιούς κινδύνους εγκυμονεί μια τέτοια ονομασία για τους υπό τον Ονούφριο Πιστούς υπό τις παρούσες ρωσοφοβικές συνθήκες εκεί;
(8) Αν το Φανάρι του κ. Βαρθολομαίου και των συν αυτώ επιμένει στην γραμμή "Ένα κράτος - Μία Εκκλησία", τότε πρέπει σαφώς να παραχωρήσει στην Σύνοδο των Αθηνών αν όχι και το Άγιον Όρος, τότε τουλάχιστον την Εκκλησία Κρήτης και τα Δωδεκάννησα. Επίσης, να παραχωρήσει Αυτοκεφαλία στην Εκκλησία των ΗΠΑ, αφού η εκκλησιαστική θέση μιας Εκκλησίας πρέπει να είναι ανάλογη της πολιτικής σημασίας της έδρας της, με το οποίο σκεπτικό έγινε και η ΚΠολη αυτό που έγινε, "ίσων πρεσβείων προς την Πρεσβυτέρα Ρώμη". Αυτά έχουν επισημανθεί από εγκρίτους εκκλησιαστικούς αναλυτές τους τελευταίους μήνες (όπως μεταξύ άλλων ο κ. Παπαθανασόπουλος).
Αλλά, αυτές οι ενδείξεις εκκλησιολογικής ασυνεπείας, δεν απασχολούν τον κ. Βαρθολομαίο. Απλώς, διότι δρα με γνώμονα τα αμερικανικά συμφέροντα της παγκοσμιοποιήσεως, και θεωρεί ότι είναι όλα "μονά-ζυγά, δικά του".
(ζ) Θα ήθελα να υπενθυμίσω, ότι μολονότι η ΚΠολις και η Μόσχα είναι "συνοδοιπόροι στον Οικουμενισμό", όπως πολύ ορθώς έγραψε και ο αγαπητός π. Άγγελος Αγγελακόπουλος, ωστόσο στα γενικότερα κοινωνικά και πνευματικά θέματα, η ρωσική εκκλησιαστική συνείδηση διασώζει πολύ υγιέστερες αντιδράσεις από όσο εκείνη του Ποιμνίου που υπάγεται στην ΚΠολη. Οι Ρώσοι λ.χ. δεν θα τιμούσαν ποτέ υποστηρικτές της ομοφυλοφιλίας, όπως έκαναν οι "Άρχοντες" του Φαναρίου το 2016 με τον Andrew Cuomo, τον πρώτο Κυβερνήτη στις ΗΠΑ που νομοθέτησε την ισότητα του ομοφύλου γάμου προς τον ετερόφυλο. Η υπαγωγή μια αυτόνομης Εκκλησίας Ουκρανίας στην ΚΠολη, ή (η λόγω ευγνωμοσύνης δεδομένη) εξάρτηση μιάς Αυτοκεφάλου Εκκλησίας Ουκρανίας από την ΚΠολη, θα εξασθενούσε ιδιαιτέρως τις πνευματικές αντιστάσεις των Ουκρανών στην "πολιτική ορθότητα" που έχει αρχίσει να επικρατεί στην Ουκρανία μετά την φιλοδυτική στροφή της το 2014. Ενώ π.χ. μάζευαν τα αποκαΐδια της εξεγέρσεως του Κιέβου, ενώ σκοτώνονταν άνθρωποι και των δύο πλευρών στα ανατολικά, η νέα κυβέρνηση του Κιέβου νομοθετούσε υπέρ των Gay Prides (που πρωτύτερα απαγορεύονταν)... Ο νοών νοείτω.
Τέλος (η), θα ήθελα να επισημάνω, αγαπητέ μου κ. Παναγιώτη, ότι η διακοπή κοινωνίας της Μόσχας προς την ΚΠολη δεν αποτελεί "αφορισμό", των Κληρικών και του Ποιμνίου ΚΠόλεως - όπως συχνά λέγεται - αλλά μια πράξη αντιδράσεως που επιτρέπεται από τους ιερούς Κανόνες, με χαρακτηριστικό τον 31 Αποστολικό Κανόνα (περιβεβλημένον οικουμενική ισχύ), ακόμη και για θέματα "δικαιοσύνης" και όχι μόνον Δόγματος. Άλλωστε, και όσοι έχουμε προβεί σε αποτείχιση και διακοπή μνημονεύσεως των αιρετιζόντων, δεν σημαίνει ότι "αφορίσαμε" ή "αναθεματίσαμε" κάποιον, απλώς διαχωρίσαμε την στάση μας έναντι των σφαλλόντων, μέχρι να επιληφθεί του θέματος Ορθόδοξη Σύνοδος.
Γνωρίζουμε όλοι ποιά τελετή (και με ποιά διαδικασία) συνιστά "αναθεματισμό" κάποιας Εκκλησίας και πώς γίνεται η άρση αυτή. Άλλωστε, το 2011 το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων διέκοψε την κοινωνία με εκείνο της Ρουμανίας, λόγω του αθεμίτως κατασκευασθέντος ρουμανικού ξενώνος της Ιεριχούς (http://jerusalem-patriarchate.info/…/το-πατριαρχειον-ιεροσ…/). Αργότερα, το 2015, διέκοψε την κοινωνία το Πατριαρχείο Αντιοχείας προς τα Ιεροσόλυμα, λόγω της Ιεροσολυμιτικής Εξαρχίας του Κάταρ (https://www.romfea.gr/…/1477-i-anakoinosi-tou-patriarxeiou-…). Γιατί εκείνα τα θέματα δεν προβλήθηκαν με τόσο μελανά χρώματα, αλλά μόνο το παρόν; Επειδή εδώ πρόκειται περί του ρωσικού "μπαμπούλα"; Ποιός θεώρησε, ότι η υπό των Ρώσων ακοινωνησία συνιστά ανάθεμα των ΚΠολιτών; Κι όμως, ενώ επικρέμαται η απειλή αρπαγής από την κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας των παρρωσικών Προσκυνημάτων στην Ουκρανία, όπως της Λαύρας των Σπηλαίων και εκείνης του Ποτσάεφ, κάποιοι εξ ημών επιρρίπτουμε ακαίρως στους Ρώσους τις μομφές περί "Τρίτης Ρώμης" και Πανσλαβισμού (δίκαιες, αλλά όχι στην παρούσα συνάφεια). Μήπως εδώ ισχύει η λαϊκή έκφραση "και κερατάς και δαρμένος", "add insult to injury" ; (συγγνώμην για το λαϊκίζον, αλλά ταιριάζει).
Σάς ευχαριστώ για την φιλοξενία και ζητώ συγγνώμη για την μακρηγορία· φρονώ, ότι η ισχυρά θέση της Ρωμηοσύνης στην Ορθοδοξία θα εξασφαλισθεί μόνο με την υποδειγματική μας εκκλησιαστική στάση και Θεολογία, την οποίαν ο κ. Βαρθολομαίος συστηματικώς καταστρατηγεί, ώστε να είμαστε σεβαστοί πανορθοδόξως, χωρίς αεροπλανοφόρα και βομβαρδιστικά, χωρίς CIA και FSB, αλλά μόνον ως κατ΄εξοχήν γνώστες και φύλακες των Πατερικών θησαυρών που μάς παραδόθηκαν στον οικείο μας, των Ελλήνων, γλωσσικό και πολιτισμικό χώρο. Θεωρώ εξ ίσου απαραίτητη, αλλά δυστυχώς απογοητεύομαι συνεχώς, την κατανόηση ΟΛΩΝ των εκκλησιαστικών μας υποθέσεων ΚΑΙ εντός του ερμηνευτικού πλαισίου της παγκοσμιοποιήσεως. Ναι, βεβαίως, οι Γερμανοί φταίνε που ανέδειξαν τον Χίτλερ και όχι (μόνον) κάποιοι «μυστικοί συνωμότες», αλλά ο Χίτλερ δεν θα μπορούσε να είχε κάνει ό,τι έκανε με μια ρημαγμένη γερμανική οικονομία, μετά την διαφθορά της «Δημοκρατίας της Βαϊμάρης», άνευ των αμερικανικών «μυστικών» κονδυλίων των νεοϋορκέζικων τραπεζών.
Μετά τιμής και ταπεινών ευχών,
Μοναχός Σεραφείμ Ζήσης (πρώην Αγιοσαββαΐτης)
